Punktem wyjścia do rozpoznania dysplazji jest wykonanie zdjęć rentgenowskich, ponieważ kości zajęte przez dysplazję bardzo mocno wyróżniają się na tle pozostałej, zdrowej części szkieletu. Jeżeli pomimo wykonania zdjęć istnieje wątpliwość co do rozpoznania choroby specjaliści pobierają również wycinek kości, aby na ich podstawie przeprowadzić badanie histopatologiczne.
Jak wiadomo ból, bólowi nie równy! W przypadku dysplazji rozprzestrzenia się on i występuje głównie w kościach znacznie osłabionych rozrostem patologicznej tkanki włóknistej w obrębie szkieletu. Nasilenie ucisku potęgowane jest przy częstych zwichnięciach i złamaniach kości u chorych na dysplazję.
Dodatkowo na przeciążonych, nieprawidłowo uformowanych kościach pojawiają się często zniekształcenia, czyli deformacje kości. Czasem dotyczą one całego kośćca, a w przypadku gdy są umiejscowione np. na czaszce mogą powodować utratę wzroku i/lub słuchu.
Często dzieje się również tak, że patologicznie zmieniona kość może powodować ból zupełnie innego rodzaju poprzez uciskanie sąsiadujących z nią nerwów.
Rozrastająca się tkanka włóknista jest najczęściej otoczona prawidłową kością. Co z tego wynika?
W przeciwieństwie do zdrowej tkanki kostnej taka włóknista struktura chorobowa jest bardzo miękka, przez co szkielet staje się bardzo cienki i kruchy. To niesie ze sobą duże ryzyko poważnych złamań, które u osób ciepiących na dysplazję występują najczęściej w okolicy kości długich nóg.
Z tematem dysplazji wiąże się cały zespół chorobowy zwany zespołem McCune-Albrighta. Zostaje on wywołany wówczas gdy powodująca dysplazję mutacja w genie produkującym bialko Gs-alfa wystąpi na bardzo wczesnym etapie rozwoju zarodka po zapłodnieniu.
W takiej sytuacji zmiany chorobowe obejmują również inne tkanki oprócz kości. Mowa tutaj głównie o gruczołach wydzielających hormony oraz o komórkach pigmentowych skóry zawierających pigment. Dlatego też, w szereg objawów dysplazyjnych wpisują się również różnorodne zaburzenia hormonalne takie jak: wczesne lub przedwczesne dojrzewanie, nadczynność tarczycy, a także kory i rdzenia nadnerczy oraz przysadki.
Jeśli chodzi o komórki pigmentowe, to dotknięci dysplazją pacjenci posiadają zwykle obszary skóry o zwiększonej pigmentacji, zwane 'wrodzonymi znamionami', które to z reguły mają bardzo nieregularny zarys.
Pomimo tego, iż dysplazja włóknista kości jest schorzeniem rzadkim, to jest ono stosunkowo dobrze poznane, dzięki czemu rozwinęły się chirurgiczne i zachowawcze metody jej leczenia. Zwykle usuwa się fragmenty chorych kości i zastępuje się je zdrowymi przeszczepami. Jednak w większości przypadków, leczenie operacyjne nie jest konieczne.
Autor:
Jagoda Jęczmień
Zobacz również opis choroby: Dysplazja włóknista kości
Czynniki przyspieszające starzenie się organizmu ludzkiego
Starzenie się jest procesem fizjologicznym. Ma ono związek z upływem czasu. Starzenie się może mieć charakter przyspieszony lub być zwykłym procesem fizjologicznym. Warto wiedzieć co wpływa na to, że starzejemy się szybciej. Można stosować pewne środki profilaktyczne, aby zwolnić proces starzenia się.... czytaj więcej
Objawy złamania kości
Złamanie kości oznacza całkowite lub częściowe przerwanie ciągłości kości, co spowodowane jest w większości przypadków urazem związanym z jakimś upadkiem lub uderzeniem. Ryzyko złamania zwiększa się u osób, które cierpią na osteoporozę lub guzy kości i szpiku kostnego. Poza tym bardziej narażone na wystąpie... czytaj więcej
Brak komentarzy