Objawy osteoporozy kręgosłupa

Na osteoporozę chorują przede wszystkim kobiety, ale zwiększa się także liczba cierpiących na tę przypadłość mężczyzn. Choroba powoduje kruchość i osłabienie wytrzymałości kości. Z czasem postępowania choroby, stają się one coraz bardziej odwapnione, powodując złamania m.in. w okolicach nadgarstek, kości udowej, kręgosłupa i żeber (rzadziej).

Objawy osteoporozy

Osteoporoza uważana jest za podstępną chorobę, gdyż rozwija się przez długi czas i w trakcie jej postępowania nie objawia się żadnymi specyficznymi dolegliwościami. Początkowo występuje sporadyczny ból, który nasila się przy wysiłku fizycznym. Chorzy uznają tego rodzaju dolegliwość za wynik zmian zwyrodnieniowych w kręgosłupie, jego zmęczenia czy przeciążenia. Dlatego też te mało znaczące objawy powodują, że cierpiący nie są świadomi, że zachorowali na poważną chorobę.

Pierwsze symptomy pojawiają się w momencie, gdy dojdzie do złamania. W wyniku złamań kręgów stopniowo dochodzi do powstawanie charakterystycznej sylwetki, tzw. „wdowiego garbu”. Wzrost chorego obniża się, ma problemy z poruszaniem się, staje się przygarbiony i pojawiają siuę trudności ze sprawnością. Czynniki te często prowadzą do tego, że chory staje się uzależniony od pomocy innych osób.

Z czasem pojawia się również intensywny ból, któremu towarzyszą złe samopoczucie, osłabienie, napięci mięśni, uszkodzenia nerwów, drętwienie i niedowład kończyn. Choć wydaje się to być niemożliwe, często chory nie wie, że doszło do złamania w związku z czym nie odczuł dotkliwego bólu. Często nie jest sobie w stanie przypomnieć, w wyniku jakiego urazu mogło dojść do zwyrodnienia.

Charakterystyczne dla osteoporozy są złamania kości długich – przedramienia oraz szyjki kości udowej. Złamaniom tego typu towarzyszy bardzo intensywny ból, znaczne ograniczenie ruchomości oraz zniekształcenie blisko położonych tkanek. W wyniku silnego urazu w okolicach tych często występuje obrzęk.

Rozpoznanie i leczenie

Chorobę można rozpoznać dzięki zastosowaniu różnych badań: radiologicznych, tomografii komputerowej, laboratoryjnych a także tzw. kalkulatorem FRAX, pozwalającym obliczyć ryzyko wystąpienia złamań u chorego w ciągu następnych 10 lat oraz metodą densytometrii kości techniką DEXA, która polega na ocenie gęstości mineralnej kości. Ponadto, lekarz rozpoznaje czynniki ryzyka jej rozwoju oraz występowania w przeszłości złamań kości. Na tej postawie określa zagrożenie złamaniami osteoporotycznymi i jakie zastosować metody leczenia.

W celu zapobiegania, zaleca się aktywność fizyczną, jak też należy wprowadzić do codziennej diety produkty bogate w wapń i witaminę D. Wskazane jest również odrzucenie używek. Do profilaktyki zalicza się także przyjmowanie leków, które zapobiegają złamaniom. Jeśli doszło już do złamania, leczenie oparte jest na zabiegu chirurgicznym i dalszej rehabilitacji.

Zobacz również opis choroby: Osteoporoza kręgów kręgosłupa